www.iiiWe.com » گودبرداری به روش نیلینگ

 صفحه شخصی م. عمرانی   
 
نام و نام خانوادگی: م. عمرانی
استان: آذربایجان شرقی
تاریخ عضویت:  1394/03/24
 روزنوشت ها    
 

 گودبرداری به روش نیلینگ بخش عمران

2
برای دریافت فایلها باید از نرم افزار های ویژه دانلود استفاده نمایید. (برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید)

گودبرداری به روش نیلینگ

با توجه به عمق زیاد گودبرداری و عدم امکان گودبرداری بصورت مایل و پله ای و استفاده بهینه از زمین و همچنین انجام عملیات گودبرداری در کوتاه ترین زمان ممکن، استفاده از یکی از روش های پایدارسازی الزامی می باشد.
در این روش پس از خاکبرداری پله اول (خاک محل باید قابلیت پایداری تا عمق حدود 2 تا 5/2 متر را داشته باشد)، اولین ردیف میخ ها اجرا و سپس رویه بتنی نازکی تحت عنوان شاتکریت (Shotcrete) اجرا می گردد و در انتها صفحه سر و مهره مربوطه بسته می شود. این روند تا رسیدن به تراز نهایی گودبرداری و طی پله های خاکبرداری باقیمانده ادامه خواهد یافت. شکل زیر مراحل اجرای عملیات نیلینگ را بصورت شماتیک نشان می دهد.

از مزایای روش نیلینگ خاک می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- امکان اجرا در مجاورت سازه های موجود.

- روش ساخت مطابق با معیارهای زیست محیطی است(بدون لرزش و سر و صدا).

- روش اجرا , سازگار با عوارض زمین و وضعیت طرح و محل می باشد( انعطاف پذیری روش).

- تغییر شکلهای کم دیوار ( امکان اجرا درمجاورت سازه های حساس به نشست).

- صرفه جویی اقتصادی در مقایسه با دیگر روشهای ساخت خصوصاً سازه های نگهبان گیردار

- امکان کار حتی در فضا های محدود که وسایل کوچکتر می توانند استفاده شوند.

- مناسب برای کاربرد های موقتی و دائمی.

2-روش های اجرایی

2-1- حفاری

-حفاری بصورت چرخشی (Rotary Drilling) با هوا یا آب. این روش متداول ترین روش در حفاری نیل ها می باشد

-حفاری با لوله جدار (Driven Casing) . استفاده از این روش در خاک های ریزشی توصیه می گردد.

-حفاری با سیستم خود حفار (Self Drilling Method) . استفاده از این روش در خاک های ریزشی مناسب بوده و دارای سرعت قابل قبول اجرایی نیز می باشد.

-حفاری با سیستم اوگر (Auger)

- در گذشته استفاده از روش های کوبشی میخ ها نیز مرسوم بوده است که امروزه بدلیل راندمان کم و مشکلات فنی و اطمینان کم منسوخ شده است.

2-2-تزریق

-تزریق ثقلی دوغاب. این روش متداول ترین و سریع ترین روش تزریق می باشد.

- تزریق تحت فشار. از این روش جهت دستیابی به حداکثر اصطکاک بین دوغاب و خاک استفاده می شود و معمولاً دارای کاربرد کمتری می باشد.

2-3- جزییات اجرایی

- قطر حفاری میخ ها معمولاً بین 76 تا 150 میلیمتر می باشد.

-دوغاب مورد استفاده معمولاً از اختلاط آب و سیمان با نسبت وزنی 4/0 تا 7/0 بوده و ممکن است در برخی موارد نیز از افزودنی هایی مانند ماسه و یا مواد شیمیایی استفاده می شود.

-قطر آرماتور مورد استفاده معمولاً بین 18 تا 40 میلیمتر می باشد.

-فواصل قائم و افقی میخ ها بین 25/1 تا 2 متر متغیر می باشد و معمولاً بطور مساوی انتخاب می شوند.
- زاویه حفاری و قرارگیری میخ ها نسبت به افق بین 10 تا 20 درجه بوده که در اکثر موارد 15 درجه در نظر گرفته می شود.
- حداکثر طول میخ ها جهت دارا بودن کارایی کافی برابر با 18 متر می باشد.











یکشنبه 25 مرداد 1394 ساعت 14:01  
 نظرات